Soyadına yansıyan cet mesleğini 55 yıldır sürdürüyor

Hüsnü Ümit AVCI-Alperen YILDIZ/SİVAS, – SİVAS’ta yaşayan ve 8 yaşındayken
babasının yanında başladığı demircilik mesleğini, dört kuşaktır sürdüren Kadir Demirezen (63),
ilerleyen yaşına karşın gençlere taş çıkartıyor. Soyadını da mesleğinden alan Demirezen,
demircilik mesleğinin gün geçtikçe kaybolmaya yüz tuttuğunu söyledi.
Evli ve 5 çocuk babası olan Kadir Demirezen, Hafik ilçesi Bayramtepe köyünde 1966 yılında, babası Aziz Demirezen’in yanında demircilik mesleğine başladı. Okula gittiği halde boş vakitlerinde babasına yardım eden Demirezen, 1973 yılında ise kendi dükkanını açarak demircilik mesleğine adım attı.
SICAK HAVADA OCAK BAŞINDA ÇALIŞIYOR
Dört jenerasyondur demircilik yapan aile, soy ismini de bu nedenle ‘Demirezen’ olarak seçti. Kentin sayılı demir ustalarından Kadir Demirezen, dükkanında, sıcak havaya karşın ocak başında çalışıyor. Sabahın erken saatlerinde iş yerini açan Demirezen, müşterilerinin getirdiği balta, nacak, kürek ve keser üzere aletleri de tamir ediyor. Sol kolunun güçlü olduğunu söyleyen Demirezen, körüklü ateşte kızdırdığı demiri özveriyle dövüyor. Demirciliğin bir sanat olduğunu söyleyen Kadir Demirezen, “Ben bu sanatı 4’üncü jenerasyon olarak devam ettiriyorum. Bu meslek dedem Mahmut Demirezen’in babasıyla başlamış ve dedemle devam etmiş. Sonrasında babam ve son olarak ben devam ediyorum. 1970 yılına kadar Hafik Bayramtepe köyünde babamın yanında çalışıp mesleği öğrendim. 1970’ten sonra buraya taşındık ve ben 1973 yılında babam emekli olunca işi tamamen devraldım” dedi.
‘SANATA NAZARAN SOY İSİM TAKMIŞLAR’
‘Soyadı Kanunu’ çıktığında o periyot, mesleklerine nazaran isimlendirme yapıldığını söyleyen Demirezen, “O vakitler köylerde sanata nazaran isim takmışlar. Bizim sülale de demirci olduğu için bize bu soy ismini vermişler. Babam 4 kardeş ve hepsi de demirciydi. Artık kentte 3 tane demirci kaldı. Meslekte sanat ve sanatçı kalmadığı için işimiz ağır ve yetiştiremiyoruz. Eleman da yetiştirilmediği için yıpranıyoruz. Ben sabah 05.30’da geliyorum ve saat 12-13 üzere bırakıyorum, zira havayla ocağın sıcağına dayanılmıyor. 63 yaşıma geldim artık yürümüyor. Ağır bir iş ve ben ona nazaran bakım yapıyorum, ona nazaran besleniyorum. Güç istiyor, vücut
yoruluyor, baş yoruluyor ve akşama kadar ayaktayız. Gençler artık bu işi yapamaz. Her sanat çıraklıktan gelir, çekirdekten yetişir. Şimdiki jenerasyon bunu bilmiyor. Evvelden kaynak yoktu, elektrik yoktu, ocaklarda yanan kömürü toplayıp eski körüklerde çekerdik ve demir ormanda eritiliyordu. Ne yaparsak tek kesim yapılırdı. O vakit yapılan sanatı şu an ben bile sıkıntı yaparım. Artık bunun tüm tekniği var lakin sanat yok” diye konuştu.