Onlar büyüdü, Fırtına Deresi’nin varangeli değişmedi

Dilek ERBAŞ- Selman KUTLU/RİZE, – RİZE’nin Çamlıhemşin ilçesinde, yolu olmayan kartal yuvasını andıran mahallede oturan Uğur ve Onur Maçça kardeşler, yıllardır her gün Fırtına Deresi’ni varangel denilen ilkel teleferikle geçerek, okula gidip, geldi. Şiddetli seyahatle eğitimlerini tamamlayan kardeşlerden biri komiser yardımcısı, başkası ise turizmci oldu. Maçça ailesi, bölgeye yol yapılarak, yıllardır süren tehlikeli seyahate son verilmesini istiyor. Teleferikle 12 yaşında tanıştığını anlatan Uğur Maçça, “Çok zahmetli yıllardı ancak yılmadık, okumaktan vazgeçmedik” dedi.
Çamlıhemşin ilçesinde kartal yuvasını andıran Kavak Mahallesi’nin Picvor mevkiinde oturan Uğur (28) ve Onur (26) Maçça kardeşler, araç yolu olmayınca okumak için her gün Fırtına Deresi’ni aşmak zorunda kaldı. Kardeşler her sabah varangel denilen teleferiğe bindi, halatı çekerek karşıya geçti. 150 metrelik dik bir yoldan çıkıp Çamlıhemşin-Ayder karayoluna ulaşan kardeşler, buradan servisle okula gitti, akşam birebir güzergahtan meskenlerine döndü. Yıllar süren çileli okul seyahati biten Uğur Maçça, turizm fakültesini bitirip yönetici oldu, Onur Maçça ise kamu idaresi okudu, komiser yardımcısı olarak vazifeye başladı. İki kardeş eğitimlerini tamamlayarak iş hayatına atılsa da yol sıkıntıları bitmedi. Maçça ailesi yol yapılarak yıllardır süren tehlikeli seyahate son verilmesini istiyor.
‘ÇOK ZAHMETLİ YILLARDI, YILMADIK, OKUDUK’
İlkel teleferikle 12 yaşında tanıştığını anlatan Uğur Maçça, “Öncesinde derenin üzerinde köprü vardı fakat daima yıkılıyordu. Babam son deva bu teleferiği yaptı ve biz bu teleferiği ortaokuldan lise sona kadar kullandık. Yol olmadığı için dağın eteğindeki konutumuzdan orman içinden yürüyerek dere kenarına geldik, buradan teleferikle karşıya geçip okulumuza gittik. Okul bitince yeniden dere kıyısına indik, teleferiğe binip ormanlık alan içerisinden konutumuza çıktık. Hem dereden geçerken hem de ormandan geçerken çok korktuğumuz vakitler oldu. Çok zahmetli yıllardı lakin yılmadık, okumaktan vazgeçmedik” dedi. 
‘YOL YAPILIRSA SORUN ÇÖZÜLECEK’
İki çocuğunu şiddetli bir seyahatle okutan Hanife Maçça da, “Kullandığımız ahşap köprünün yıkılmasından sonra küçük oğlum 10, büyük oğlum 12 yaşındayken bu teleferiği yaptık. Çok tehlikeli biliyoruz. Bir defasında ikiz bebeklerimden birini düşürüyorduk, bir seferde teleferiğin altındaki tahta kırıldı, yeniden son anda çocuğu yakaladım. Otomobil yolu yok. Çocuklarım okula giderken her sabah konuttan orman içinden yürüyerek dere kıyısına onları getirdim, teleferiğe bindirip okula gönderdim. Ben orman içerisinden tırmanarak meskene döndüm, okuldan çıkış vakitlerinde yeniden derenin kıyısına geldim çocukları aldım ve çıkardım. Üniversiteye kadar bu yolu kullandılar ve bugünlere geldiler. Yolumuz yapılsa bütün problemler çözülecek” diye konuştu. 
Ardeşen ilçesinde yakınlarının yanında kalıp okula devam eden ailenin küçük çocuğu Ümit Maçça (13) ise “Ağabeylerimden yol öykülerini çok dinledim. Her gün bu yolu inip tekrar orman içerisinden yaklaşık 1 saat yürüyerek konuta geri dönmeleri benim yapabileceğim bir şey değil. Ben ağabeylerime bir kere daha hayran oldum, hiç pes etmeden okullarına gittiler ve başardılar” dedi.