İSTANBUL, – MAKİNE mühendisi Berk Altınelli’nin, geçtiğimiz Şubat’ta yurt dışında açık denizde vazifedeyken, kaza sonucu sağ el işaret parmağı orta ekleminden koptu. Helikopterle hemen Malta’da bir hastaneye götürüldü ancak tabipler parmağının dikilmeyeceğini, çöpe atmasını söyledi. Altınelli, pandeminin sıkıntı şartlarına karşın 19 saati bulan sinema üzere bir operasyonla Türkiye’ye getirildi ve kopan parmağı 11 saat süren bir ameliyatla yerine dikildi. Ameliyatı gerçekleştiren Prof. Dr. Mehmet Veli Karaaltın, “Literatürde bu kadar uzun müddet sonra dikilip de tutan bir uzuv ameliyatı yok. Bu ameliyatla literatüre de girecek” dedi.
2014 yılından bu yana yurt dışı vazifelerde mühendis olarak çalışan 29 yaşındaki Berk Altınelli, yaklaşık iki ay evvel açık denizde olduğu sırada bir kaza geçirdi ve sağ el işaret parmağı orta ekleminden koptu. Birinci paniğin akabinde, aldığı mesleksel eğitimleri sayesinde, kopan parmağını arkadaşlarına buldurdu ve buz ile sardı. Akşam saatlerinde helikopterle Malta adasının en büyük kamu hastanelerinden birine götürülen Berk Altınelli’ye tabipler, parmağının dikilemeyeceğini boşuna saklamaması gerektiğini hatta çöpe atmasını söyledi. Parmağından vazgeçmeyen genç mühendis İstanbul’da yaşayan diş doktoru dayısını aradı, bu ameliyatı Türkiye’de yapılıp yapılamayacağını sordu. Annesi Alev Altınelli ile birlikte dayısının da uğraşları sonucu aile rekonstrüktif cerrahi mikrocerrahi alanında çok başarılı ameliyatlar gerçekleştiren Prof. Dr. Mehmet Veli Karaaltın’a ulaştı. Prof. Dr. Karaaltın, olağanda uzuv kopmalarında azamî 8-9 saat içinde uzvun yerine dikilmesi gerektiğini söyleyerek “Risk alıyoruz lakin deneyeceğim” dedi. Berk Altınelli’nin neredeyse 24 saati bulan sinema üzere Malta-Türkiye parmak kurtarma operasyonu bu cümleyle başladı ve literatüre girecek bir ameliyatla genç mühendisin parmağı kurtarıldı.
DEHŞET DOLU SAATLER GEÇİRDİ
Altınelli, “İşaret parmağım eklem yerinden koptu. Acil olarak helikopterle hastaneye kaldırdılar. Malta’daki tabipler parmağımın bir daha dikilemeyeceğini, parmağımı katiyetle kullanamayacağımı açıkça belirttiler. Dayımı aradım umutsuzca. Türkiye’de bu operasyonu yapabilecek bir hekim var mı diye. Doğal bu müddet zarfında çok korktum. Zira bir yandan parmağımı düşünmem gerekiyor, bir yandan Malta’daki hastanede hiçbir şey yapılamayacağını söylüyorlar, bir yandan hastanede hiç ilgilenmiyorlar, pansuman bile yaptıramadım saatlerce. Uçak bileti bulmam gerekiyor, pandemi var. Fakat pes etmedim. Ameliyatın Türkiye’de yapılabileceğini öğrendiğimde umudum daha da arttı” dedi.
BİRİNCİ ŞOKU ATLATTI, KOPAN PARMAĞINI BULUP BUZA KOYDU
Ameliyata girene kadar parmağını çok uygun şartlarda saklamasının çok kıymetli olduğunu bilerek olaydan birkaç dakika sonra çabucak birkaç kesim buzun içinde saklayıp hastaneye gittiğini vurgulayan Altınelli, kelamlarını şöyle sürdürdü: “Hastaneden ekstra buz bile vermediler. Birkaç modül buz ile otele geçtik. Türkiye’ye gelene kadar buz aküsünde saklamam gerekiyordu doku vefatı olmaması için. Lakin pandemi var, hafta sonu akşam saatleri, her yer kapalı. Akü bulmam imkansızdı. Bahtıma, benimle hastaneye gelen arkadaşım, annesinin konutundaki buzdolabından, piknikte vs kullandığı buz aküsünü getirdi. Zar güç sabah 9-9:30 üzere bir saate uçak bileti buldum. Otel odasında akü içinde kopan parmağım, uçak saatini beklemeye başladım. Azamî 19 saat içinde ameliyat olacağım hastaneye ulaşmam gerekiyordu zira dokunun öleceğini söylediler. Fakat pandemi imkansızlıkları içinde İstanbul’a gelip ameliyata girmem 19 saati bile geçti. Kaza, akşam üzeri saat 7 civarında olmuştu, uçaksa sonraki sabah 9.30 civarındaydı”
SIRT ÇANTASINDA PARMAĞI İLE TÜRKİYE’YE UÇTU
Ertesi sabah sırt çantasına koyduğu buz aküsünün içindeki parmağı ile uçağa binen Berk Altınelli, elinde valizi koşa koşa uçağa bindiğini anlatarak kelamlarını şöyle noktaladı: “Uçaktan indiğimde ambulans ayarlanmıştı aslında, çabucak havaalanından ambulansla acil olarak hastaneye getirildim. Akşam üzeri ameliyata alındım. Cerrahlarım sağolsun, parmağım yerinde şu anda. Fizik tedaviye başlayacağız inşallah. ‘Beni Türk doktorlarına emanet edin’, bu gerçek. Ben bunu şahsen yaşadım. Oradaki hekimler bu parmağı niçin tutuyorsun, çöpe at dedi. Lakin ben ümidimi kesmedim. Allah’a şükür şu anda parmağım yerinde ve çok memnunum. Uzuv kayıplarında birinci yapmamız gereken şey, ne olursa olsun herkes bunu lütfen aklında tutsun, bir an evvel buza koymak. Buzda saklanan uzuvda dokunun yaşama ihtimali o kadar yüksek. Tekrar yerine dikilme imkanı artıyor. Bunun en büyük örneği benim”
“AMELİYATTAN SONRA 72 SAAT GÖZÜMÜ KIRPMADIM”
Oğlunun Malta’dan İstanbul’a uzanan parmak operasyonunu vakit zaman duygulanarak anlatan Alev Altınelli (60) ise o orada uçak bulmaya çalışırken kendisinin de burada büyük bir gerilim içinde beklediklerini söyleyerek yaşadığı endişe dolu saatleri şöyle anlattı: “Berk bir hafta sonu akşam üzeri beni aradı ve ‘Anne hemen İstanbul’a dönüyorum. Kaza geçirdim parmağım koptu. Helikopter beni alıp Malta’ya götürecek. Orada parmağımı dikecekler’ dedi. Lakin Malta’daki hastanede çok fazla ilgilenmemişler. Hatta işe yaramayacağını, parmağını atması gerektiğini söylemişler. Biz de burada teşebbüslerde bulunduk ve sonrasında çaresizce gelmesini bekledik. Sonraki gün öğle 14:30 üzere burada olacaktı. Dayım çabucak hastaneyi organize etti. Hekimlerle konuşmuştu, havaalanından çabucak ameliyata götürüldü. Ameliyattan sonra 72 saat boyunca hiç uyumadan başında bekledim. Zira en ufak bir doku kaybının olmaması gerektiği söylendi. 10 dakikada bir pansuman yapılıyordu. Çok kritik bir mühlet dediler bu 72 saat için. Çok şükür artık bugünlere geldik. Çok memnunuz. Allah hekimlerimizden razı olsun, biz onların hakkını hiç ödeyemeyiz”
“RİSK ALIP DENEYECEĞİM DEDİM”
Literatüre girecek operasyonu gerçekleştiren Estetik, Plastik ve Rekonstrüktif Cerrahi Uzmanı Prof. Dr. Mehmet Veli Karaaltın ise “Süreyi duyar duymaz birinci dediğim şey, mümkün 8-10 saatlik sonu hayli aştığını, hatta tıp döndüğünü, 24 saate kadar uzayabileceğini öğrenince, hastanın yakını olan meslektaşıma ‘Deneyeceğiz, başarmaya çalışacağız’ dedim yalnızca. Birtakım şeylerin telafisi yok, bir mühendisin işgücü kaybına uğraması çok önemli bir kayıp. Hem ülke için, hem kendisi için, hem de ailesi için. Bir mühendisin yetişmesi yıllar alıyor. Kitabi bilgiye nazaran bu kadar müddet geçtikten sonra bu ameliyatta başarılı olma ihtimaliniz neredeyse yok. Ben aslında bir risk aldım. Zira başarısız olursam, aile anlayışlı baksa da, cerrahi bir başarısızlık olacaktı benim için. Ancak hastanın yaşı, pozisyonu yaşayacağı kaybın risklerini düşününce denemeye karar verdim” dedi.
“AMELİYATTAN ÇIKINCA SARILDI VE AĞLADI”
Berk Altınelli’nin çok şanssız bir devirde bu türlü bir kaza geçirdiğinin altını çizen Prof. Dr. Karaaltın, “Pandemi var, tarifeli uçuşlar neredeyse yok. Buraya getirilmesi bir epey güç oldu. Sonraki günü buldu. Olağan ki olağan şartlarda ambulans uçak da olabilirdi ancak bu kaideler maalesef ona elverişli değildi. 17’nci saatte buraya ulaşabildiö diye konuştu. Uzuv kayıplarında doku vefatının kansız kalma yani iskemi nedeniyle gerçekleştiğine işaret eden Prof. Dr. Karaaltın, “Parmak, bu açıdan biraz daha sağlam bir uzuv. İçinde kas dokusu neredeyse yok. Daha çok bağ dokuları, cilt ve kemik doku var. o açıdan şanslıydık yalnızca. Bizim yaptığımız ameliyat ise literature girecek nitelikte bir operasyon oldu. Zira çok uzun bir mühlet sonra yapılabildi. Berk ameliyattan çıkınca ağladı ve bana sarıldı parmağını kurtarabildiğimiz için. Bu da parmağını kaybetse onda nasıl bir tesir oluşacağını (yani aldığımız riske değdiğini) bir sefer daha gösterdi” halinde konuştu.
“PARMAĞIN KANLANMASI 25’İNCİ SAATTE OLDU”
Yaralanmalarda bazen uzuv kısaltarak organı kurtarmak gerektiğini söyleyen Prof. Dr. Karaaltın, kelamlarını şöyle sonlandırdı: “Çünkü azıcık kısa ancak işleyen bir parmak olur. Biz o stratejiyi uyguladık. Lakin en büyük sorun, ezilme ile birlikte kopma yaralanmasıydı. Yurtdışındaki hastanede de parmak replantasyon endikasyonu olmaz demişler. Aslında kitabi olarak hakikat. Ancak hastanın şartlarına nazaran bazen risk almak gerekebiliyor. Parmağın kanlanma saati 25 saati buldu. Ben damarı onarıp klempi açıp parmağa kan gideceği vakit duraksadım ve büyük bir heyecanla bekledim. Bakalım parmak, ameliyatımıza karşılık verecek mi diye. Klempi açtıktan sonra parmak kanlanınca da çok memnun oldum. Ameliyatlardan evvel saatimi ekseriyetle çıkarır ve masanın üzerine koyarım. Vakti unuturum. Mikrocerrahi bu türlü bir şey. Çok heyecanla girdiğim ameliyatlar bunlar. Zira uzuv kurtarıyorsunuz. Açıkçası saate bakmadım lakin sanırım 11 saati bulmuş. Türkiye, mikrocerrahi açısından bence Avrupa’da en âlâ pozisyonda. Şimdiki genç meslektaşlarımız pek istemiyorlar mikrocerrahiyi. Zira çok zahmetli ve yorucu. Fakat benim onlardan ricam, lütfen kimileri da bu alana girsin. Zira ülkenin buna gereksinimi var”
