İsmail Hakkı SEYMEN- – BURSA’da iki sefer lösemi hastalığına yakalanan fakat azmiyle bu hastalığı yenerek, üniversite eğitiminin akabinde LÖSEV Bursa Şubesi’nde çalışmaya başlayan Aylin Babaoğlu (31) süreci yakından yaşayan biri olarak, öbür hastalara ve ailelerine umut olmak için gayret sarf ettiğini belirtti.
15 yaşındayken lösemi teşhisi konulan ve uzun bir tedavi sürecinin akabinde, üniversite devrinde hastalığı yine başlayan Aylin Babaoğlu, iki defa lösemiyi yenerek yaşama tutundu. Üniversite eğitimi sonrası, hayatının geride kalan sürecinde kendisi üzere lösemiye yakalanan hastalar için vazife yapmak isteyen Babaoğlu, LÖSEV ailesine katılarak vakfın Bursa Şubesi’nde çalışmaya başladı. Tedavisi devam eden hastalara ve ailelerine umut olmak için uğraş gösteren Aylin Babaoğlu, ömür gayretini anlattı.
“BU SÜREÇTE LÖSEV’İN TAKVİYESİNİ DAİMA YANIMDA HİSSETTİM”
Babaoğlu, “15 yaşımdayken lösemi teşhisi aldım. Uzun bir tedavi sürecim oldu, üniversiteye başladığımda hastalığım tekrarladı. Bu periyotta ağabeyimden ilik nakli oldum. Bu süreçte LÖSEV’in dayanağını hayli ağır hissettim. Zira sürecin maddi ve manevi boyutunun yanında hastalığı bilmek de çok değerliydi. Benim bu süreçle ilgili hiçbir bilgim yoktu. Fakat LÖSEV’in bana gönderdiği bilgilendirmeler sayesinde hastalığımı öğrendim. Ailemle bu süreci nasıl daha kolay atlatabiliriz formunda bilgiler edindim. Tedavimin tamamlanmasının akabinde LÖSEV’in Bursa’da şube açmasıyla birlikte daha yakın irtibatta olduk. Buraya gelerek istekli olarak dayanaklarda bulundum. Bir gençlik komitesi oluşturduk. Gençlerle birlikte, tedavisi süren hastalarımıza, kardeşlerimize nasıl takviye verebiliriz bununla ilgili çalışmalar yaptık” dedi.
“ANNE VE BABANIN ÇIKARKEN GÖZLERİNDEKİ UMUT IŞIĞINI HERŞEYE DEĞER”
6 yıl evvel üniversitede sosyoloji kısmından mezuniyetini tamamlamasıyla LÖSEV Bursa Şube’de profesyonel olarak çalışmaya başladığını belirten Babaoğlu, “Şimdi burada toplumsal hizmet sorumlusu olarak vazife yapmaktayım. Bu ünitede büsbütün hastalarla bir ortadayız. Teşhis alan hastaların bu süreçte hangi yardımlara muhtaçlığı varsa yardımcı oluyoruz. Öncelikle bu süreç hakkında bilgiler verip, bu süreçte yanlarında olacağımızı anlatıyoruz. Bu süreci şahsen yaşayan biri olarak onlarla bu mevzuda bağlantı kurarken zorlanmıyorum. Bursa şubemize geldikleri birinci müsabaka anımızda çok umutsuz oluyorlar haklı olarak. Aslında maddi yardım boyutu hastaların en son düşündükleri bahis, zira onları nasıl bir süreç bekliyor bilgi sahibi bile değiller. Bu anda en çok muhtaçlık duydukları manevi bir güç. Bizler de bu süreç hakkında onları bilgilendiriyoruz. Ben, hastalığı yaşamış biri olarak onlara bu hastalığın çok korkutucu bir hastalık olmadığını, benim de bu süreci geçirdiğimi anlatıyorum. LÖSEV olarak bağışçıların dayanakları ile maddi- manevi, daima yanlarında olacağımızı anlatıyorum. Gözlerindeki o umut ışığını görmek beni motive ediyor ve her şeye değer” diye konuştu.
“O SAÇLAR DAHA GÜR, DAHA SAĞLIKLI ÇIKACAK!”
Kendisinin korkup üzülmemesi için ailesinin uzun mühlet hastalığını kendisinden gizlediğini tabir eden Babaoğlu, “Ben de onlardan, hastalığımın ne olduğunu anladığımı gizledim. Uzun bir yatışın akabinde meskene çıktığımda ağabeyim bana LÖSEV’in gönderdiği dokümanlarla hastalığımı sakince anlattı. Ben aslında sürece çok olumsuz bakmadım, her vakit süreksiz bir süreç olduğunu düşünerek hayatıma devam ettim. Benden sonra teşhis alan kliniğe yatan hastalarla daima bağlantı halindeydik. Burada hem kendi ferdî gelişimimi tamamladım hem de çok hoş toplumsal bir etraf edindim. Buradan da arkadaşlarıma seslenmek istiyorum, hiç üzülmesinler saçları döküldüğü için. Tedavi bittiği üzere saçlar çabucak çıkmaya başlıyor, hatta daha gür bir halde çok daha sağlıklı bir formda çıkıyor. Benim tedavim 1 buçuk yıl kadar sürdü, akabinde saçlarım çabucak çıkmaya başladı” açıklamalarında bulundu.
“AİLENİN YÜZÜNDEKİ DEĞİŞİMİ GÖREBİLİYORUM”
Ofislerine çocuğu yeni teşhis alan anne-babaların geldiğini kaydeden Babaoğlu, “Tabi ki hastalığın vermiş olduğu ürkütücü isimle umutsuz, perişan olmuş bir formda geliyorlar. Direkt akıllarına çocuklarını kaybedecekleri kanısı geliyor. Bu sürece de bu türlü başlıyorlar. Çaresizliğin en büyüğünü yaşıyorlar. Lakin ben burada kaydını alıp, süreçle ilgili bilgi verdikten sonra kendi tedavimden örnekler veriyorum. Ben de bu hastalığı yaşadım ve atlattım diyorum. Bunun üzerine ailenin yüzündeki değişimi görebiliyorum. Karşılarında bu süreci yaşamış, sıhhatine kavuşmuş ve olağan hayatına dönmüş bir örnek görünce umutlanıyorlar. Bu hastalığın LÖSEV de karşılığının güzelleşme olduğunu görüyorlar, umut dolu ve hastalıkla savaşmak için daha güçlenerek ayrılıyorlar buradan. Tabi bu süreçten itibaren daima yanlarındayız. Benim de bu mevzuda onlara umut olmam beni ayrıyeten motive ediyor” dedi.
