KORONAVİRÜS salgınına karşı en ön safhada gayret veren sıhhat çalışanları, bir Anneler Günü’nü daha anne ve evlatlarına sarılabilmenin hasretiyle kutluyor. Geçen yıl olduğu üzere bu yıl da bu özel günü sevdikleriyle geçiremeyen annelerin en büyük dileği çocuklarını doyasıya öpebilmek. Onlar çocuklarına ve annelerine sarılamasa da hayata tutundurdukları şahısların anne ve çocuklarını sevindirmenin memnunluğunu yaşıyorlar.
Koronavirüs salgınıyla gayrette canlarını hiçe sayarak gerek annelerinden gerekse evlatlarından uzak çalışan fedakar sağlıkçılar bu yıl da ‘Anneler Günü’nü buruk geçiriyor. Koronavirüsle çaba kapsamında son 1,5 yıldır büyük bir emekle vazifelerini sürdüren sıhhat çalışanı, ya ailelerinden uzak kalıyor ya da meskende izole bir ömür sürdürüyor. Çocuklarına ve annelerine sarılmanın hasretini içlerinde taşıyan sağlıkçılar, bu yıl da ‘Anneler Günü’nü sevdikleriyle manzaralı konuşarak kutladı. Vazifeleri sırasında mola verip telefonun başka ucundaki evlatlarıyla görüşen anneler his dolu anlar yaşadı. Kovid-19’un fedakar savaşçılarının herkesi duygulandıran bu anlarını KHA görüntüledi.
“BURADA ÖNEMLİ MANADA DUYGUSAL YÜK VE FEDAKARLIK VAR”
21 yıldır hemşirelik yapan Medipol Mega Üniversite Hastanesi Hemşirelik Hizmetleri Müdürü Meryem Kapancı (40) iki hasreti birden içinde barındırıyor. Koronavirüs salgınıyla birlikte uzunca bir müddet 12 yaşındaki kızından başka kalan Kapancı, 1.5 yıldır da annesini görmüyor. Hislerini denetim etmekte zorlandığını söyleyen Kapancı, “Annem bana çok yakın bir noktada oturuyor. Bu kadar yakınken onu göremiyor olmak beni çok üzüyor. Ben evdekileri kendimden uzaklaştırarak tedbir almaya çalıştım. Şu anda kızım yanımda lakin 65 yaş üstü olduğu için annem benden hala uzakta. Münasebetiyle yarın Anneler Günü ve annemin Anneler Günü’nü elini öperek kutlayamayacağım. Benim üzere birçok meslektaşım ağır bakım ve Kovid-19 servislerinde olduklarından ailelerinden uzaklar. Burada önemli manada duygusal yük ve fedakarlık var. Biz toplum sıhhati ve sevdiklerimiz için uzak kalmanın gerekliliğini anlıyoruz. Toplumdan da bu mevzuda özveri bekliyoruz. Bu hastalık bitmediği sürece sıhhat çalışanları anneleri ve evlatlarından uzak kalacaklar” dedi.
“SİZ ASKERDEYKEN SAVAŞ ÇIKSA KAÇACAK MISINIZ?”
İki çocuk annesi Hatice Bahadır ise 7 yıldır yardımcı sıhhat işçisi olarak vazife yapıyor. Koronavirüs salgınıyla birlikte çocuklarının kendisinden mesleği bırakmasını istediklerini anlatan Bahadır, onlara verdiği cevapla sıhhat çalışanlarının fedakarlığını gözler önüne serdi. Bahadır yaşadığı kuvvetli süreci şu sözlerle anlattı:
“Bu süreçte çocuklarıma hiçbir biçimde sarılamadım. Birinci 4 ay boyunca bir ortada bile oturamadan onların yalnızca uzaktan yüzlerini görebildim. Hiçbir biçimde konutta diyaloga dahi geçmedik. Onlardan uzaklaşarak onları muhafazaya çalıştım. Yıllık izinlerimde memlekete annemin yanına giderdim artık onu görmeye de gidemiyorum. Babamın mezarını ziyaret edemedim. Hüznüm hislerim lisana getirilecek formda değil çok şiddetli bir süreç. Amcamın eşini, 2 kuzenimi koronavirüs nedeniyle kaybettim. Çocuklarım bana en başında, ‘anne bu işi bırakabilirsin’ dediler. Ben de onlara ‘siz askerdeyken savaş çıksa kaçacak mısınız?’ dedim. Bu bir savaş biz bunu yeneceğiz ve benim burada olmam gerekiyordu. Hastanede çalışmak hastalara takviye olmak hayalimdi ve artık bunu gerçekleştiriyorum. Beşerler kendilerini biraz daha izole edebilseler bizler de ailelerimize sarılacağız.”
“DOĞUM YAPTIM 3 AY MESKENİME GİDEMEDİM”
Koronavirüs salgını öncesi bebeğini dünyaya getiren 10 yıllık ağır bakım hemşiresi Ayşenur Günay ise 6 aylık bebeğini bırakıp Kovid-19 servisinde çaba verdiğini söyledi. ‘Maalesef bu süreçte kızımı meskende bırakıp işimin başına gelmek durumunda kaldım’ diyen Günay, “Hastalığı kızıma bulaştırma ve virüsü konuta götürme korkusu yaşadım. Yeni bir anne olarak otelde, yurtlarda kaldım toplam 3 ay kadar meskenime girmedim. Bu devirde kızımı göremedim. Bu zorluklarla gayretimiz devam ediyor. Herkesin üzerine düşen tedbiri alması gerektiğini düşünüyorum. Biz sıhhat çalışanları olarak bu süreçte çok yorulduk. 2 yıldır annemi göremiyorum, onlara koronavirüs bulaştırma endişesiyle gidemedim. Biraz bizi düşünüp tedbirlerini alsınlar” davetinde bulundu.
“KURALLARA UYARSANIZ BİZ DE ANNELERİMİZE SARILACAĞIZ”
Acil servis hemşiresi olarak vazife yapan Eray Göldağ ise 1.5 yıldır annesine sarılamıyor. 24 yaşındaki genç sıhhat işçisi vatandaşlardan talebini şu sözlerle anlattı: “Koronavirüs sürecinde çok zorluk yaşadık. Bizim için kolay değildi, ailemizden uzak kaldık, konutlarımıza gidemedik. Yeri geldi annem yaşındaki bir koronavirüs hastasına bakarken duygulandım, yeri geldi bir annenin evladı için feryadına şahit olduk. Biz annelerimizi göremiyoruz, vatandaşlardan ricam kurallara, kısıtlamalara uymaları. Siz kurallara uyarsanız biz de ailelerimize kavuşup onlara doyasıya sarılacağız.”
“UMUDUM OLAYLARIN AZALMASI ANNEME KAVUŞMAM”
Acil servis hemşiresi Rabia Kaya da mesleğe başlar başlamaz Kovid-19 salgınıyla karşılaştığını söyledi. Genç hemşire, “Meslekteki birinci iş tecrübemdi. Koronavirüsün birinci görüldüğü vakitlerde 3 ay kadar ailemden uzak kaldım. Hem ağır tempo hem aileden uzak kalmak beni üzdü. Meskene geçtiğim süreçte bile yüz yüze gelmedik, birebir sofrayı paylaşmadık, tıpkı konutun içinde başka yaşadık. Pazar günü anneler günü eski günlerimizi çok özledik. Geçen yıl annemin elini öpemedim bu yıl da birebiri olacak. Umudumuz hadiselerin azalması onlara kavuşmam” tabirlerini kullandı.
()
