En büyük memnunlukları, aileleri üzere gördükleri hastalara nefes olmak

ANTALYA Eğitim ve Araştırma Hastanesi Covid-19 Ağır Bakım Servisi’nde vazife yapan hemşireler, 1 yıldır hastalarla birlikte koronavirüsle uğraş ediyor. Ortalarında koronavirüse yakalanıp atlattıktan sonra misyonuna dönenler, ailesinden farklı kalanların da olduğu takım, hastane idaresinin yer değişikliği teklifini de geri çevirdi. Hastalarını aileleri üzere gören hemşirelerin en büyük memnunluğu, onlara nefes olmak.
Bir yılı aşkın süren pandemi devrinde Covid-19 ağır bakım servislerinde tedavi olan hastaları hayatta tutabilmek için büyük gayret yürütülüyor. Gayretin ana aktörleri ortasında, hastaların yalnızca sağlıklarıyla değil tüm yeme, içme, paklık gereksinimlerini hatta ruhsal takviyelerini sağlayan hemşireler yer alıyor. Son 1 yılda ömürleri planladıklarından farklı ilerleyen hemşirelerin birden fazla, ailelerinden, çocuklarından, yakınlarından uzakta hayata devam ediyor.
Antalya Eğitim ve Araştırma Hastanesi Covid-19 Ağır Bakım Servisi’nde misyon yapan 8 kişilik takım, 1 yıldır hastalarla birlikte koronavirüsle çaba ediyor. Aralarında koronavirüse yakalanıp atlattıktan sonra misyonuna dönen, 9 aylık bebeğini bırakıp vazifesine gelenin de bulunduğu takım, hastane idaresinin yer değişikliği tekliflerini ise geri çevirdi. 1 yıldır hastaları sıhhatlerine kavuşturmak için gece gündüz çalışan grubun en büyük memnunluğu ise ağır bakımdan sıhhatle çıkan hastalarını uğurlayabilmek.
MOLADA OĞLUYLA İMAJLI GÖRÜŞÜYOR
Ekibin sorumlusu hemşire Zuhal Aydın, verdiği 5 dakikalık molada 8 yaşındaki oğlu Gökay Görkem ile cep telefonu ile manzaralı görüşüyor. Anne Aydın, oğlunun eğitimini ise gün içerisinde imajlı görüşerek takip etmeye çalışıyor. Cep telefonu ile hasret gideren anne- oğlun konuşmasının sonunda Gökay annesine, “Hastalara güzel bakın. Seni seviyorum” diyerek telefonu kapatıyor.
‘ÇOK AĞIR DEVİRLERİMİZ OLDU’
Pandemi süreci başladığından bu yana ağır bakımda misyon yaptığını belirten Aydın, “1 yıldır burada koronavirüs hastalarını tedavi etmeye çalışıyoruz. Çok ağır devirlerimiz oldu. Bu 1 yıllık süreçte ağır tempoyla çalıştık. Pandeminin başından bu yana çalıştığımız için 3 çocuğumu bırakmak zorunda kaldım. Çalışma arkadaşlarımızla burada bir takım bütünlüğüyle hizmet veriyoruz” dedi.
‘SEVİNÇTEN AĞLADIĞIMIZ OLUYOR’
Serviste misyon yapan hemşirelerden Ümmü Sarıbıyık, “Covid çıkmadan evvel de biz enfeksiyon hastalarına bakıyorduk. Bu süreçte koronavirüse yakalanan arkadaşlarımız da oldu. Onlar da düzgünleşir iyileşmez vazifelerine döndü. Kronik hastalığı olan hastaların uygunlaşması güç. Fakat biz yeniden de var gücümüzle o hastanın nefes alması, güzelleşmesi, taburcu olması için çalışıyoruz. Hasta buradan çıktığı vakit ailemizden biri çıkmış üzere keyifli oluyoruz. Sevinçten ağladığımız oluyor. Tıpkı biçimde bir hastamızı kaybettiğimiz vakit da ailemizden birini kaybetmiş üzere üzülüyoruz. Biz de insanız, hastaların yakınlarından çok biz onları görüyoruz. Tüm isteklerini bize iletiyorlar” diye konuştu.
‘İYİ Kİ BU MESLEĞİ SEÇMİŞİM’
Pandeminin topluma ve kendilerine birçok şey öğrettiğini söyleyen Sarıbıyık, “Pandemi hepimize samimiyeti, aile bedellerini, sevgiyi, saygıyı birçok şeyi öğretti. Mesleğimden hiç pişman olmadım. Tersine daima ‘İyi ki bu mesleği seçmişim’ dedim. Zira insanlara yardım etmek, onlara nefes olmak çok hoş bir şey. Tekrar dünyaya gelsem, tekrar bir meslek seçecek olsam katiyen hemşire olurdum” sözlerini kullandı.
‘TÜM ZORLUKLARINA KARŞIN MESLEĞİMİ SEVİYORUM’
Esra Türkoğlu, koronavirüs başladığından bu yana ağır bakımda misyon yaptığını belirterek, “2.5 yaşında çocuğum var ve bu süreçte ona annem bakıyor. Vazifeden çıktıktan sonra çocuğumu almaya giderken evvel kendi önlemlerimi alıp kıyafetlerimi değiştiriyorum. Tüm zorluklara karşın mesleğimizi seviyoruz. Az evvel bir hastamızdan uygun haber aldık. Ufak dahi olsa güzel bir haber almak bizi çok memnun ediyor” diye konuştu.
‘HASTALARA BİR YAKINI OLARAK YAKLAŞIYORUZ’
Yoğun bakım servisinde çalışan Semiha Kurt, hastalara ruhsal olarak da dayanak sağlamaya çalıştıklarını söyledi. Kurt, “Mesleğimiz çok kutsal. Savaşlarda ve salgınlarda ortaya çıkan bir meslek ve şu anda tam tepeyi yaşıyoruz. Hastalarımıza yalnızca hemşire olarak değil, bir yakını olarak yaklaşıyoruz. Burada hastalarımızın kimsesi olmuyor, manevi takviye de veriyoruz. İnanılmaz yorulduk lakin insanların güzelleştiğini görmek bizi çok keyifli ediyor” sözlerini kullandı.
‘BEBEĞİME SARILAMADIM’
Hastalığı çocuklarına bulaştıracağını düşündüğü için endişe yaşayan Aysel Çetiner de, “2 çocuğum var. Küçük olan geçen sene dünyaya geldi ve 9 aylıkken tekrar çalışmaya başladım. Çok sıkıntı periyotlardan geçtim. Misyondan çıkıp meskene gidince bebeğimi kucaklayamadım, sarılamadım. Onlara bulaştırırım diye korkuyordum. Bu dehşetlerim hala devam ediyor. Çok ağır çalışıyoruz, çok yoruluyorum. Çocuklarımla dahi vakit geçiremiyorum” dedi.
‘ZOR PERİYOTLAR GEÇİRDİK’
Eşinin de koronavirüse yakalandığını söyleyen ağır bakım çalışanlarından Meryem Aksoy ise, “Eşim de ağır bakımda çalışıyor ve bu hastalığa yakalandı. Eşim ağır bakımda yatarken biz konutta 3 oğlumla birlikte çok sıkıntı devirler geçirdik. Bu hastalığın latifesi yok” diye konuştu.