112 ambulansında misyonlu annelerin korkusu; çocuklarına virüs bulaştırmak

ESKİŞEHİR 112 Vilayet Ambulans Servisi Başhekimliği’nde paramedik olarak misyon yapan 3 anne, koronavirüs sürecinde çocuklarına ve yakınlarına virüs bulaştırmaktan endişe duyduklarını söyledi. Yaklaşık 20 yıldır sıhhat çalışanı olarak vazife yapan, evli ve 3 çocuk annesi Banu Balcı (40), salgın sürecinde eşinden ve çocuklarından uzaklaşmak zorunda kaldığını belirterek, “Yaklaşık 14 aydır çocuklarımızla birebir sofrada yemek yemiyoruz. Eşimin kronik hastalıkları olduğu için başka gayret gösteriyorum. Benden bulaş olup da onun vicdani sorumluluğunu taşımak istemiyorum. 3 kız çocuğum var, nöbetten gelince sarılıyorlardı. Artık hepsi uzakta duruyor” dedi.
Eskişehir 112 Vilayet Ambulans Servisi Başhekimliği, Komuta Denetim Merkezi’nin yanı sıra 38 istasyonda 67 ambulans ve yaklaşık 700 kişilik işçi ile 7 gün 24 saat sıhhat hizmeti veriyor. Acil hadiseye ulaşma mühleti 4,7 dakika olan başhekimlik ve bağlı ünitelerde çalışan sıhhat işçisinin yüzde 65’ini, ambulans şoförlerinin yüzde 8’ini, motosiklet takımlarının ise yüzde 30’unu kadınlar oluşturuyor. Salgın sürecinin başladığı günden itibaren virüsle en ön safta çaba eden 112 çalışanları, çocuklarına ve yakınlarına bulaş olmasından da endişe duyuyor.
’14 AYDIR ÇOCUKLARIMIZLA TIPKI SOFRADA YEMEK YEMİYORUZ’
Yaklaşık 20 yıldır 112 Ambulans Servisi Başhekimliği’nde paramedik olarak misyon yapan, evli ve 3 çocuk annesi Banu Balcı, süreçten en çok çocuklarının etkilendiğini söyledi. 14 aydır çocuklarıyla birebir masada yemek yiyemediklerini anlatan Balcı, “Tüm Türkiye olarak hepimiz şiddetli bir süreçten geçiyoruz lakin biz sağlıkçılar olarak daha farklı sıkıntılar yaşıyoruz. Covid’i meskene taşımama gayretimiz var. Yaklaşık 14 aydır çocuklarımızla tıpkı sofrada yemek yemiyoruz. Herkes yemeğini alıp bir kenara çekiliyor. Eşimin kronik böbrek rahatsızlığı olduğu için ayrı uğraş gösteriyorum. Benden bulaş olup da onun vicdani sorumluluğunu taşımak istemiyorum. 3 kız çocuğum var, nöbetten gelince sarılıyorlardı. Artık hepsi uzakta duruyor. ‘Bir üstünü değiştir anne. Elini yüzünü yıka anne, ondan sonra sarılalım’ diyorlar. Konutta kaliteli vakit geçirme vaktimiz çok azaldı” dedi.
‘GÖRÜNTÜLÜ KONUŞARAK HASRET GİDERİYORUZ’
Çocukları ve eşiyle ağır nöbetler sırasında cep telefonundan manzaralı konuşarak, hasret giderdiklerini belirten Balcı, “Nöbetlerde imajlı olarak konuşuyoruz, özlüyoruz. Küçük kızım daha da etkilendi. Artık çocuklarımız hiçbir yere gidemediği için ‘Eve kök saldık’ diyerek farklı şikayetçiler. Çocuklarımız daha çok etkileniyorlar. Biz ruhsal olarak yıprandığımız için ister istemez onlara da yansıtıyoruz. Yorgun geliyoruz meskene, gerilimli oluyoruz. Hastalarımızı gördükçe konuta taşımayalım, onlar da bu türlü bir süreçten geçmesinler, diye düşünüyoruz. Annesiniz, çocuğunuza bulaştırdığınızda çok daha fazla vicdani sorumluluğu var. Ben çocuklarımın çocukluğunu onlara yaşatamıyorum. Annelerine en çok muhtaçlığı olduğu vakitlerde anneleri yok, nöbette ya da temaslı oluyoruz, kendimizi odaya kapatıyoruz. Biz bu kadar çalışıyorken, herkes tıpkı özveriyi göstersin istiyorum” diye konuştu. 
‘ANNELERİNE SARILMAK İSTİYORLAR’
Evli ve 1 çocuk annesi olan paramedik Meltem Onay (29) da hem sağlıkçı hem anne olmanın koronavirüs sürecinde güç olduğunu kaydetti. Koronavirüs hadiselerine giderken, hami kıyafet giyerek, tedbir almalarına karşı her vakit bulaşma ihtimalinin olduğunu belirten Onay, “Çocuğumuzu evvelden olduğu üzere öpüp koklayamıyoruz. Doya doya vakit geçiremiyoruz. Meskende bazen maskeli oturduğumuz bile oluyor. Mesela hastayı entübe ederken ben hasta ile neredeyse ağız ağıza bir konumda oluyorum. Evet maskemiz var; gözlüğümüz, kollayıcı ekipmanlarımız var ancak yeniden de bulaşma ihtimali yüzde 1 olabiliyor. Bulaşma ihtimali olduğu için çocuklarla artık telefonla görüşüyoruz. Kamera ile görüşüyoruz fakat çocuklar bunu kabul etmiyorlar maalesef, yakın olmak istiyorlar. Annelerine sarılmak istiyorlar. Hani bir çocuk korkar ve annesine sarılmak ister ya işte biz onu bu süreçte yapamıyoruz. Çocuğum korkuyor ve ben ona sarılamıyorum” dedi. 
‘ÇOCUKLARIMA SIRTINDAN SARILIYORUM’
Paramedik Meryem Duman (36) da 10 yıldır, 112 Ambulans Servisi Başhekimliği’nde vazife yaptığını söyledi. Evli ve 2 çocuk annesi Duman, 1 yılı aşkın müddettir koronavirüs hadiselerine çok yakın temasta olacak formda çalışmaya devam ettikleri için çocuklarına sırtlarından sarılabildiğini söyledi. Sürecin bir an evvel geçmesini dileyen Duman, “Çocuklarımıza doya doya sarılamamanın ne demek olduğunu biz bu devirde çok yeterli anladık. En fazla sırtından sarılabiliyorum ben çocuklarıma ki bu uzun vakittir bu türlü. Lakin inşallah geçecek, diye düşünüyoruz. Çocuk olaylara gittiğimizde tabi ki profesyonel olmak lazım ve bir sıhhat işçisi olarak yaklaşmak gerekiyor lakin bu katiyetle bu türlü olmuyor. Birinci çocuk hadiseye gittiğinizde anne olarak yaklaşıyorsunuz. Birinci o annelik duygusu ön planda oluyor daha sonra değerlendirmesini, muayenesini yapıyorsunuz. Yani onun vicdanı çok öteki tabi ki” diye konuştu.